اکثر افراد برای کمک به بهبودی پس از ترک بیمارستان به توانبخشی سکته مغزی (توانبخشی) نیاز دارند. توانبخشی سکته به شما کمک می کند توانایی مراقبت از خود را دوباره به دست آورید.
اکثر انواع درمان را می توان در محل زندگی شما از جمله در خانه انجام داد.
- افرادی که پس از سکته مغزی قادر به مراقبت از خود در خانه نیستند، ممکن است در بخش خاصی از بیمارستان یا در یک مرکز پرستاری یا توانبخشی درمان شوند .
- کسانی که می توانند به خانه برگردند ممکن است به یک کلینیک خاص بروند یا از کسی بخواهند که به خانه آنها بیاید.
اینکه آیا می توانید پس از سکته به خانه برگردید بستگی به موارد زیر دارد:
- این که آیا می توانید از خودتان مراقبت کنید
- چقدر کمک در خانه وجود خواهد داشت
- اینکه آیا خانه مکان امنی است (برای مثال، پله‌های خانه ممکن است برای بیمار سکته مغزی که در راه رفتن مشکل دارد، ایمن نباشد)
برای داشتن یک محیط امن ممکن است لازم باشد به یک خانه شبانه روزی، خانه خانواده بزرگسالان یا نقاهتگاه بروید.
برای افرادی که در منزل از آنها مراقبت می شود:
- ممکن است تغییراتی برای در امان ماندن از سقوط در خانه و حمام ، جلوگیری از سرگردانی و سهولت استفاده از خانه مورد نیاز باشد. دسترسی به تخت و حمام باید آسان باشد. اقلامی (مانند فرش های پرتابی) که ممکن است باعث افتادن شوند باید حذف شوند.
- تعدادی از دستگاه‌ها می‌توانند در انجام فعالیت‌هایی مانند آشپزی یا غذا خوردن، حمام کردن یا دوش گرفتن، حرکت در خانه یا جای دیگر، لباس پوشیدن و آراستگی، نوشتن و استفاده از رایانه و بسیاری از فعالیت‌های دیگر کمک کنند.
- مشاوره خانواده ممکن است به شما کمک کند تا با تغییرات مورد نیاز برای مراقبت در منزل کنار بیایید. مراجعه به پرستاران یا دستیاران، خدمات داوطلبانه، خانه‌داران، خدمات حفاظتی بزرگسالان، مراقبت روزانه بزرگسالان و سایر منابع اجتماعی (مانند بخش محلی پیری) ممکن است مفید باشد.
- ممکن است به مشاوره حقوقی نیاز باشد. دستورالعمل های قبلی، وکالت نامه و سایر اقدامات قانونی ممکن است تصمیم گیری در مورد مراقبت را آسان تر کند.
صحبت کردن و برقراری ارتباط
پس از سکته مغزی، برخی از افراد ممکن است در یافتن یک کلمه یا توانایی بیان بیش از یک کلمه یا عبارت در یک زمان دچار مشکل شوند. یا ممکن است اصلاً در صحبت کردن مشکل داشته باشند. به این حالت آفازی می گویند.
- افرادی که دچار سکته مغزی شده اند ممکن است بتوانند کلمات زیادی را کنار هم بگذارند، اما ممکن است منطقی نباشند. بسیاری از مردم نمی دانند که درک آنچه می گویند آسان نیست. آنها ممکن است زمانی که متوجه شوند دیگران نمی توانند درک کنند، ناامید شوند. خانواده و مراقبان باید بیاموزند که چگونه به بهترین نحو به برقراری ارتباط کمک کنند .
- بازیابی گفتار ممکن است تا 2 سال طول بکشد. همه به طور کامل بهبود نمی یابند.
سکته مغزی همچنین می تواند به ماهیچه هایی که به صحبت کردن شما کمک می کنند آسیب برساند. در نتیجه زمانی که می خواهید صحبت کنید، این عضلات به درستی حرکت نمی کنند. به این بیماری دیزآرتری می گویند.
تفکر و حافظه
پس از سکته مغزی، افراد ممکن است دچار موارد زیر شوند:
- تغییر در توانایی آنها در تفکر یا استدلال
- تغییر در رفتار و الگوهای خواب
- مشکلات حافظه
- قضاوت ضعیف
این تغییرات ممکن است منجر به موارد زیر شود:
- افزایش نیاز به اقدامات ایمنی
- تغییر در توانایی رانندگی
- سایر تغییرات یا اقدامات احتیاطی
افسردگی پس از سکته مغزی شایع است. افسردگی می تواند بلافاصله پس از سکته مغزی شروع شود، اما علائم ممکن است تا 2 سال پس از سکته شروع نشود. درمان های افسردگی عبارتند از:
- افزایش فعالیت اجتماعی، از جمله بازدیدهای بالقوه بیشتر در خانه یا رفتن به مرکز مراقبت روزانه بزرگسالان برای فعالیت.
- داروهای افسردگی.
- مراجعه به یک درمانگر یا مشاور.
