اینترنت اشیا (Internet of Things یا به اختصار IoT) به میلیاردها دستگاه فیزیکی در سراسر جهان گفته میشود که به اینترنت متصل هستند و اطلاعات را جمعآوری میکنند و با کاربر و سایر دستگاههای متصل به اشتراک میگذارند.
اینترنت اشیا داستان پیدایش جالبی دارد. شاید اولین نمونهای که بتوان واقعا نام اینترنت اشیا را روی آن گذاشت، دستگاه وندینگ حاوی قوطیهای کوکاکولا بود که در دهه ۸۰، یعنی بیش از ده سال قبل از اینکه نام اینترنت اشیا روی این تکنولوژی گذاشته شود، در دانشگاه کارنگی ملون در پیتسبورگ پنسیلوانیا قرار داشت. یکی از دانشجویان این دانشگاه به نام دیوید نیکولز از اینکه مجبور بود برای خرید نوشیدنی، هر بار مسیری طولانی را از دفتر خود تا این یخچال طی کند، خسته و کلافه شده بود و در اغلب اوقات هم وقتی به یخچال میرسید، از نوشابه خبری نبود یا کاملا گرم بود.
ذهن نیکولز مدتها درگیر این ماجرا بود که ناگهان اولین دستگاه وندینگی را که با کامپیوتر کنترل میشد و در دانشگاه استنفورد قرار داشت، به یاد آورد و متوجه شد تکنولوژی که برای حل مشکل یخچال کوکاکولا دانشگاه خود به دنبال آن بود، از پیش وجود داشته است.
کاربرد اینترنت اشیا
تقریبا تمام اجسام فیزیکی میتوانند به دستگاه اینترنت اشیا تبدیل شوند، به شرط اینکه قابلیت اتصال به اینترنت داشته تا از این طریق کنترل شوند یا با کاربر و دستگاههای دیگر، اطلاعات رد و بدل کنند.
در حوزه اینترنت اشیا احتمالا نام یخچال هوشمند زیاد به گوشتان خورده است؛ پس بیاید یکی از جالبترین کاربردهای اینترنت اشیا را با یخچال هوشمند توضیح دهیم. فرض کنید در حال بازگشت از محل کار هستید. خودرو شما به گوشی هوشمندتان متصل است و این گوشی به یخچال هوشمند شما در خانه وصل است. در این لحظه یخچال، پیغامی به گوشی شما میفرستد و شما را از تمام شدن شیر آگاه میکند. این پیام روی داشبورد خودروی متصل شما به نمایش درخواهد آمد و به شما نزدیکترین سوپرمارکت را برای خرید شیر روی نقشه نشان میدهد. قفسههای سوپرمارکت هم متصل هستند و حالا روی داشبورد خودرو با این پیام روبهرو میشوید که سوپرمارکت، برند شیر مورد علاقه شما را موجود دارد. اینترنت اشیا یعنی این.
خطرات اینترنت اشیا
اینترنت اشیا تمام مزایای اینترنت را به وسایلی مثل لامپ و ترموستات عرضه کرد؛ اما در عین حال، تمام مشکلات اینترنت را با خود آورد. حالا که اسپیکرها، تلویزیون، یخچال، ساعت زنگدار، مسواک، لامپ، زنگ در، پیجر اتاق کودک و دوربینهای مداربسته به وایفای متصل شدهاند، تقریبا هر دستگاهی در خانه در معرض حمله سایبری قرار دارد و حتی ممکن است بهطور کامل از کار بیفتد.
اگر اینترنت قطع شود، دستگاه متصل نیز از کار میافتد. اگر مشکل روتر داشته باشید، دیگر نمیتوانید از سیستم گرمایشی هوشمند خود استفاده کنید یا حتی در هوشمند خانه را باز کنید. مس فلومتر بسیاری از این وسایل از طریق نرمافزارهایی اجرا میشوند که اگر شرکت سازنده آن ورشکست شود یا نرمافزار را دیگر بهروزرسانی نکند، گجت هوشمند شما نیز ممکن است به قطعه پلاستیکی بیمصرفی تبدیل شود.
اینها به کنار، اتصال دستگاهها به اینترنت، آنها و هر وسیله دیگر متصل به شبکه وایفای شما را در معرض حمله سایبری قرار میدهد. لارا دناردیس در کتاب «اینترنت در همه چیز» این تهدید امنیت سایبری را بزرگترین مسئله حقوق بشر زمان ما نامیده است.
خطر هک شدن دستگاههای اینترنت اشیا فقط در حد شوخی چند نفر برای بر هم زدن دور ماشین لباسشویی هوشمند یا نفوذ به دوربین گوگل نست برای فرستادن پیغامی برای عضویت در فلان کانال یوتیوب نیست (این اتفاق واقعا افتاده است)؛ بلکه به این فکر کنید که اگر در هوشمند خانه شما هک شود، افراد غریبه میتوانند بهراحتی وارد خانه شوند. اگر چند هزار آبگرمکن هوشمند همزمان هک شوند، برق کل شهر ممکن است قطع شود. تنها وجود یک دستگاه آسیبپذیر کافی است تا امنیت کل شبکه به خطر بیفتد.
تهدیدی که متوجه دستگاههای متصل به اینترنت است، فقط به این خاطر نیست که آنها به اینترنت متصل هستند، بلکه به این خاطر است که در تولید این محصولات، مسائل امنیتی همیشه در اولویت سازندگان نبوده.
مثلاً در سال ۲۰۱۶، بدافزاری به نام Mirai به بیش از ۶۰۰ هزار دستگاه اینترنت اشیا آسیبپذیر نفوذ کرد تا حمله DDoS گستردهای را ترتیب بدهد. سال بعد، حمله سایبری موسوم به Krack تقریبا هر دستگاه متصل به اینترنت را آلوده کرد. این حمله کاملا فلجکننده بود و دفاع در برابر آن بسیار دشوار؛ به این خاطر که اینترنت اشیا در سیستمعاملهای بسیار متفاوتی حضور دارد. وقتی ویروسی به گوشی هوشمند یا کامپیوتر حمله میکند، توسعهدهندگان نرمافزار بهسرعت برای مقابله با آن پچ امنیتی عرضه میکنند؛ اما وسایلی مانند روترها یا زنگ درهای هوشمند، معمولا بهروزرسانیهای نرمافزاری مورد نیاز برای محافظت در برابر آسیبپذیریها را دریافت نمیکنند.
به قول اشنایر، ظهور شبکه جهانی اینترنت اشیا در نهایت به شکلگیری رباتی غولپیکر و متصل به اینترنت در مقیاس جهانی منجر میشود که به قدری گوناگون و ناامن است که اگر برای آن قوانینی تنظیم نشود، حملات سایبری باعث بروز مشکلات جدی در جامعه خواهد شد. او معتقد است «وقتی همه چیز تبدیل به کامپیوتر میشود، امنیت کامپیوتر، امنیت همه چیز میشود.»
خطر دیگر اینترنت اشیا مسئله حریم شخصی است. خانه هوشمند را در نظر بگیرید: این خانه میداند کِی از خواب بیدار میشوید (وقتی قهوهساز هوشمند روشن میشود)، چطور مسواک میزنید (به لطف مسواک هوشمند)، به کدام موج رادیویی گوش میدهید (به لطف اسپیکر هوشمند)، چه نوع غذایی میخورید (به لطف اجاق یا یخچال هوشمند)، کودکان شما چه فکری در سر دارند (به لطف اسباببازیهای هوشمند) و چه کسی به خانه شما سر میزند یا از کنار خانه شما عبور میکند (به لطف زنگ در هوشمند). درحالیکه شرکتها همان ابتدا با فروش وسایل هوشمند درآمد کسب میکنند، مدل کسبوکار اینترنت اشیا آنها احتمالا شامل فروش حداقل برخی از دادههای جمعآوریشده از مشتریان خود نیز هست.
هر دستگاهی در اینترنت اشیا داده جمعآوری میکند و تمام این دادهها ارزش دارند. در مطالعهای در سال ۲۰۱۹، محققان دریافتند ۷۲ دستگاه از ۸۱ دستگاه اینترنت اشیا مورد بررسی، دادههای خود را با شرکتی غیر مرتبط با سازنده اصلی دستگاه به اشتراک گذاشتهاند. این بدان معنی است که دقیقترین جزئیات زندگی شخصی شما میتواند بستهبندی و به شخص دیگری فروخته شود. گوگل و اپل هر دو در سال ۲۰۱۹ اعتراف کردند صداهای ضبطشده توسط اسپیکرهای هوشمند آنها توسط پیمانکاران بررسی میشود. آمازون با بیش از ۴۰۰ اداره پلیس همکاری دارد که از تصاویر ضبطشده توسط دوربین زنگ در هوشمند آن برای نظارت بر محله استفاده میکنند.