در Rapid Spanning Tree Protocol (RSTP)، پورت‌ها نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کنند تا بهبود عملکرد و عملکرد سریعتر در تشخیص و رفع مشکلات حلقه در شبکه ارائه دهند. در زیر نقش‌های اصلی پورت‌ها در RSTP توضیح داده شده است:
- Root Port (پورت ریشه): در هر سوئیچ، پورتی که از طریق آن کمترین مسیر به سوئیچ ریشه دست‌یابی ممکن است، به عنوان پورت ریشه مشخص می‌شود. این پورت برای هر سوئیچ تنها یک بار وجود دارد و برای ارسال ترافیک به سمت ریشه استفاده می‌شود.
- Designated Port (پورت نامزد): در هر شبکه محلی، پورتی که بهترین مسیر جهت ارسال ترافیک به سوئیچ ریشه است، به عنوان پورت نامزد انتخاب می‌شود. این پورت‌ها برای ارسال ترافیک به سمت ریشه و انتقال ترافیک بین سوئیچ‌ها استفاده می‌شوند.
- Alternate Port (پورت جایگزین): این پورت‌ها به عنوان مسیرهای جایگزین برای رسیدن به سوئیچ ریشه استفاده می‌شوند. آنها درحالتی که پورت ریشه یا پورت نامزد غیرفعال شود، به عنوان پورت بدون بلوک در نظر گرفته می‌شوند و می‌توانند به سرعت ترافیک را از مسیر دیگری هدایت کنند.
- Backup Port (پورت پشتیبان): این پورت‌ها به عنوان پشتیبان برای پورت نامزد در یک شبکه محلی فعال می‌شوند. آنها در صورتی که پورت نامزد غیرفعال شود، به سرعت به عنوان پورت نامزد پشتیبان فعال می‌شوند.
- Disabled Port (پورت غیرفعال): این پورت‌ها به طور دستی توسط مدیر شبکه غیرفعال شده‌اند و در فرآیند RSTP شرکت نمی‌کنند.
با استفاده از این نقش‌ها، RSTP توانایی تشخیص و رفع مشکلات حلقه را بهبود می‌بخشد و عملکرد بهتری نسبت به استاندارد Spanning Tree Protocol (STP) ارائه می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
